Από τα Πρακτικά της Βουλής
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λησμόνησε ο σεβαστός, κ. Τασούλας, από το άρθρο 7, διαβάζοντας το 7.4, το 7.2 που λέει αναφορικά με το πρώτο μέρος, με τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» νοούνται όχι μόνο η περιοχή και ο πληθυσμός της βόρειας περιοχής του πρώτου μέρους, αλλά και τα χαρακτηριστικά τους, καθώς και ο ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα. Και αυτοί το συνομολογούν, το συνυπογράφουν, κ. Τασούλα. Και δεν φτάνει μόνο αυτό, θα καταθέσω στα πρακτικά την δήλωση του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
Δηλώνει ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη τύπου, καθόλα επίσημα: «Και η μοναδική Μακεδονία που θα υπάρχει πια θα είναι το γεωγραφικό διαμέρισμα στη βόρεια Ελλάδα, οι περιφέρειες μας, αλλά το κράτος στα βόρεια σύνορά μας θα ονομάζεται βόρεια Μακεδονία και δεν θα μπορεί κανείς μα κανείς σε παρόμοιες συνόδους, σύνοδος του ΝΑΤΟ, σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στο δημόσιο λόγο να αναφέρεται στον όρο «Μακεδονία», εννοώντας τους βόρειους γείτονές μας». Το καταθέτω στα πρακτικά από την τοποθέτηση παρακαλώ του Πρωθυπουργού, του Αλέξη Τσίπρα.
Κρατώ το βασικό κορμό των σκέψεων μου για την Ολομέλεια. Θέλω απλά και μόνο να καταθέσω στοιχεία, ντοκουμέντα. Είπαν οι σεβαστοί συνάδελφοι, δύο από τη Ν.Δ., για τα εμπορικά σήματα, τα προβλήματα των επιχειρήσεων τον όρο «Μακεδονία». Αφήστε την άποψη τη δική μας.
«Το brand name Μακεδονία ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα», λέει ο Αθανάσιος Σαββάκης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, μιλώντας στο αθηναϊκό πρακτορείο ειδήσεων, το επίσημο πρακτορείο της χώρας. Διευκρινίζει, ο όρος «Μακεδονία» για τις εμπορικές επωνυμίες ανήκει αποκλειστικά και μόνον στην Ελλάδα. Δεν είναι Συριζαίος ο κ. Σαββάκης, κάθε άλλο. Επισημαίνει ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, Αθανάσιος Σαββάκης, παρακαλώ για τα πρακτικά.
(στο σημείο αυτό κατατίθεται έγγραφο, το οποίο επισυνάπτεται στο τέλος των πρακτικών)
Είπαν οι σεβαστοί συνάδελφοι για το περίκλειστο κράτος, για το θέμα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και με παίρνανε άνθρωποι, συνάδελφοι, δικηγόροι, νομικοί και μου λέγανε εκεί θα δώσουμε το λιμάνι; Διαβάζω. Άρθρο 13. Έχοντας υπόψη το γεγονός ότι το δεύτερο μέρος, συμβαλλόμενο μέρος, είναι περίκλειστο κράτος, τα μέρη θα καθοδηγούνται από τις εφαρμοστέες διατάξεις της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, κ. Υπουργέ, όσο αυτές είναι εφαρμόσιμες τόσο στην πράξη, όσο και όταν συνάπτουν συμφωνίες οι οποίες αναφέρονται στο άρθρο 12.
Ποια συμφωνία διάβασα; Τη συμφωνία των Πρεσπών; Την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια διατύπωση, στο ίδιο άρθρο, στην ίδια ρύθμιση, παρακαλώ και αυτό για τα πρακτικά που συνυπέγραψαν ο Κάρολος Παπούλιας, διεθνή συνθήκη, και ο κ. Τσερβένκοφσκι υπό την αιγίδα του Cyrus Vance. Και να θυμίσω απλά ότι αυτή η ενδιάμεση συμφωνία δεν ήρθε ποτέ για επικύρωση στην Βουλή. Όχι για δημοψήφισμα, ούτε καν επικύρωση της βουλής. 1995, 13 Σεπτεμβρίου.
Δίνω για τα Πρακτικά, το αγγλικό κείμενο, το κείμενο των Πρεσπών και το ελληνικό κείμενο. Να γίνει σύγκριση με το τι λέει η Συνθήκη των Πρεσπών και τι λέει η ενδιάμεση Συμφωνία που υπέγραψαν ο Κάρολος Παπούλιας και ο Στέφεν Τσερβενκόφσκι, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1995.
(στο σημείο αυτό κατατίθεται έγγραφο, το οποίο επισυνάπτεται στο τέλος των πρακτικών)
Απευθύνομαι στους συμπολίτες μου, που σέβομαι και τους λέω: Είμαστε εδώ, είμαστε όρθιοι. Είμαι και εγώ εδώ. Είναι και ο Γιάννης ο Αμανατίδης εδώ, από την Α’ Θεσσαλονίκης, όπου μας κάνανε μια εξαιρετική αφισοκόλληση οι δυνάμεις του πολιτικού υπόκοσμου. Είμαστε εδώ. Είμαστε όρθιοι.
(χειροκροτήματα στην αίθουσα)
Γιατί παλεύουμε για τη Δημοκρατία και λέμε ότι θεμέλιος λίθος της είναι «διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι τέλους το δικαίωμά σου να το λες». Σέβομαι, αντιλαμβάνομαι, κατανοώ βαθιά το συναίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας για τον καθένα σας και την καθεμιά σας. Ξέρω πολύ καλά ότι, σε αυτά τα συλλαλητήρια – και το λέω από το Γενάρη του ’18- συμμετείχαν δύο κατηγορίες των πολιτών:
– Πολίτες που έχουν μια έντονη πατριωτική ευαισθησία και που αισθάνονται, όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων, αυτήν την εθνική υπερηφάνεια να έχει πληγεί. Η πρώτη ομάδα.
-Και η δεύτερη, ακραίες δυνάμεις. Εθνικιστές, ακροδεξιοί, χρυσαυγίτες, επαγγελματίες έμποροι του πατριωτισμού και της πατριδοκαπηλίας και του εθνικισμού.
Στους δεύτερους, δεν με ενδιαφέρει να απευθυνθώ. Είμαι απέναντί τους. Με ενδιαφέρει να απευθυνθώ σε εσάς, Μακεδόνισσες και Μακεδόνες και να ρωτήσω με ειλικρίνεια: Ποιο είναι, αυτή τη στιγμή, το πατριωτικό συμφέρον; Να κλείσουμε ένα θέμα που μας ταλανίζει είκοσι έξι χρόνια ή να το αφήσουμε ανοικτό; Ποια είναι η μεγάλη απειλή που έχει, σήμερα, η χώρα; Οι βόρειοι γείτονές μας, σε μια περίοδο που βλέπουμε ότι η Τουρκία έχει γίνει μια δύναμη νευρική, επιθετική, όπου καθημερινά έχουμε παραβιάσεις στο Αιγαίο, όπου διατηρεί σε κατοχή το βόρειο τμήμα της Κύπρου; Σας ρωτώ. Ποιος είναι ο κίνδυνος, στον οποίο πρέπει να προσανατολιστούμε; Και ποιο είναι το πατριωτικό και εθνικό συμφέρον; Πώς το ορίζετε, πως το προσδιορίζετε; Να αφήσουμε μέτωπα ανοιχτά;
Αυτή η Συμφωνία φέρνει πίσω τα σύμβολα, την ιστορία, την κληρονομιά μας, αλλά, ταυτόχρονα, είναι μια λύση, την οποία, τριάντα χρόνια, άλλοι τη σχεδίαζαν, άλλοι την πρότειναν. Να μπει ένας προσδιορισμός μπροστά στον όρο Μακεδονία, καθώς το νέτο σκέτο «Μακεδονία» είναι το επόμενο. Κι εγώ θέλω να σας ρωτήσω: Πέστε ότι αύριο, μεθαύριο, η Βουλή οδηγείται σε ένα αποτέλεσμα, με το οποίο δεν θα υπάρχει σε ισχύ η Συμφωνία των Πρεσπών. Υπόθεση εργασίας. Που θα γυρίσουμε; Στο νέτο σκέτο «Μακεδονία»; Αυτό μας προτείνετε ότι προσδιορίζει το εθνικό και πατριωτικό συμφέρον;
Την ίδια στιγμή, σας είπα ότι δεν θα μιλήσω με δικά μου ντοκουμέντα. Κι αν -ο σεβαστός κ. Τασούλας είναι εδώ- και αν ήταν εδώ και άλλοι βουλευτές Μακεδόνες από τη Ν.Δ., θα τους έλεγα: Αναμετρηθείτε με το ανάστημα – εγώ προσωπικά είμαι πολιτικά απέναντι- του Νίκου Μέρτζου, του τέως Προέδρου της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, που γράφει στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Το καταθέτω στα Πρακτικά. «Μια λύση που δεν αφήνει πληγές στο σώμα της Ελλάδας».
(στο σημείο αυτό κατατίθεται έγγραφο, το οποίο επισυνάπτεται στο τέλος των πρακτικών)
Μόνο δύο σημεία θα αναφέρω. Ποιος μπορεί να πει, στη Μακεδονία, ότι είναι πιο Μακεδόνας από τον Νίκο Μέρτζο, ποιος; «Ως προς το όνομα, -λέει- μέχρι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η Ελλάδα, σε πλείστα διπλωματικά έγγραφά της προς το Βελιγράδι, ονόμαζε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας το ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων».
Και έρχομαι στο FYROM: « Όταν αυτό ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο, η Αθήνα πρότεινε και ο ΟΗΕ το ενέγραψε στα μέλη του με τη γνωστή προσωρινή ονομασία Π.Γ.Δ.Μ. Ο προσδιορισμός αυτός, όμως, -λέει ο Νίκος Μέρτζος- αναφέρεται στη λέξη «Δημοκρατία» και αφήνει ατόφιο τον όρο «Μακεδονία».
«Ασφαλώς η συμφωνία είναι ένα επώδυνος συμβιβασμός. Έθιξε βαθιά το αίσθημα των Ελλήνων, αλλά δεν αφήνει ανοιχτές πληγές στο σώμα της Ελλάδας, αντίθετα κλείνει πολλές. Εξοικονομεί πολιτικό διπλωματικό κεφάλαιο, για άλλα πολύ σοβαρότερα μέτωπα, διασφαλίζει τη ρευστή βαλκανική ενδοχώρα, μας ανοίγει ευρύ πεδίο σε ήδη προγραμματισμένα διεθνή δίκτυα ενέργειας και μεταφορών, σε ένα ενιαίο πλέον ευρωατλαντικό χώρο και αναβαθμίζει κατακόρυφα τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδας. Κλειδί η πρωτεύουσα των Βαλκανίων, η Θεσσαλονίκη».
Με βάση αυτά τα δεδομένα, θα επανέλθω στην τοποθέτησή μου στην Ολομέλεια, όπου πραγματικά θα μιλήσω μόνο με ντοκουμέντα. Πάντως, να είναι σαφές και νομίζω ότι το συνομολογεί και ο Υπουργός, η Συνθήκη των Πρεσπών δεν είναι το τέλος της πορείας, είναι η αρχή της πορείας, της ορθής κατά το διεθνές δίκαιο ερμηνείας και συνεπούς εφαρμογής της Συμφωνίας και αυτή θα ελέγχεται.Σας ευχαριστώ.
Ακολουθεί ο σύνδεσμος της τοποθέτησης του κ.Τριανταφυλλίδη:
