«Ποιους πρέπει να υπηρετεί πάντα το Σύνταγμα και ειδικά τώρα, τη μεταμνημονιακή περίοδο; Προφανώς τους πολλούς και τα συμφέροντα των πολλών. Το Σύνταγμα αποτυπώνει τα όριά μας, τα όρια του πολιτικού μας συστήματος και μας λέει ουσιαστικά: «εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω» τόνισε μεταξύ άλλων ο Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, στη συζήτηση για την αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος.
Κατά την τοποθέτησή του ο κ. Τριανταφυλλίδης εστίασε σε τρία άρθρα του Συντάγματος που αναθεωρούνται. Πιο αναλυτικά:
Άρθρο 86: Συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής. Είναι ο κοινός συνταγματικός παρονομαστής που μας δίνει την εντολή «φως παντού, στα πάντα, για τους πάντες». Η κάθαρση και η τιμωρία των ενόχων για τη χρεοκοπία είναι όρος επιβίωσης ΄για την πολιτική και το δημοκρατικό τόξο, για να μην βιώσουμε άλλες καταστάσεις. Η κατάργηση του άρθρου 86, του περίφημου άρθρου «περί ευθύνης Υπουργών», που κατέληξε να είναι το άρθρο περί μη ευθύνης Υπουργών, αποτελεί πάνδημη λαϊκή απαίτηση.
Άρθρο 56, προσθήκη παραγράφου 5: Ο Βουλευτής δεν είναι επάγγελμα. Θέτουμε όριο τριών θητειών -κάποιοι θα έλεγαν δύο- για να εξασφαλίσουμε το οξυγόνο της δημοκρατίας, που είναι η συνεχής ανανέωση του Σώματος του Κοινοβουλίου που βουλεύεται για τα κοινά.
Άρθρο 24, η κλιματική αλλαγή, η διαχείριση του νερού, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες αποτελούν μείζον θέμα για το παρόν και το μέλλον.
Αναφερόμενος στην πρόταση που κατέθεσε ο κ. Τριανταφυλλίδης για την επαναλειτουργία του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού(ΣΑΕ), την οποία συνυπέγραψαν 63 βουλευτές, υπογράμμισε το σημαντικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Ομογένεια. Όπως επεσήμανε «η ελληνική Διασπορά επιθυμεί διακαώς να ακούγεται η φωνή της αυθεντικά στο εθνικό Κοινοβούλιο. Δεν επιθυμεί να εμπλέκεται στις τρέχουσες διακομματικές αντιπαραθέσεις. Η Διασπορά, όπως την γνώρισα και ως δημοσιογράφος και ως πολιτικός, αυτά τα τέσσερα χρόνια που είχα την τιμή να είμαι Πρόεδρος στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή του Ελληνισμού της Διασποράς, επιθυμεί να συμμετάσχει σε έναν συναγωνισμό προσφοράς στην πατρίδα. Δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σε έναν ανταγωνισμό φθοράς, βλαπτικό τόσο για την ομογένεια όσο και για την πατρίδα, που όλοι αγαπάμε».
Ακολουθεί ο σύνδεσμος της τοποθέτησης του κ. Τριανταφυλλίδης:
ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, ο πολίτης που μας παρακολουθεί θα αναρωτιέται γιατί να τον αφορά η Συνταγματική Αναθεώρηση. Πώς θα αποκατασταθεί, δέκα χρόνια μετά τον μνημονιακό κανιβαλισμό, η διαρραγείσα σχέση του με τους πολιτικούς, την πολιτική και τα κόμματα; Γιατί αφορούν τη ζωή του, την καθημερινότητά του, την οικογένειά του, οι δύο βασικές στοχεύσεις τής μετά το μνημόνιο περιόδου που το Σύνταγμα κωδικοποιεί – τουλάχιστον η πρότασή μας- δηλαδή της εμβάθυνσης της δημοκρατίας με την ταυτόχρονη ανάσχεση του νεοφιλελευθερισμού;
Απαντήσεις έτοιμες δεν υπάρχουν. Σταθμίζεις και επηρεάζεις με την παρουσία σου ή την απουσία σου στόχους, σκοπούς, συσχετισμούς δύναμης και τελικά συμφερόντων.
Ποιους πρέπει να υπηρετεί το Σύνταγμα τώρα, τη μεταμνημονιακή περίοδο; Μα, προφανώς τους πολλούς, τα συμφέροντα των πολλών. Το Σύνταγμα αποτυπώνει τα όριά μας, τα όρια του πολιτικού μας συστήματος και λέει ουσιαστικά «εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω» και τελικά το Σύνταγμα δεν είναι η αιτία, αλλά το αποτέλεσμα των παρεμβάσεών μας.
Γιατί αναφερόμαστε στην ανάσχεση του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, καθώς και της εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών; Διότι αναπόφευκτα, με δύο λόγια, όταν αδυνατίζει το αριστερό χέρι του κράτους, αυτό που εγγυάται τις παροχές και τα δικαιώματα, ενισχύεται το δεξί, το χέρι του αυταρχισμού, το χέρι που με την επίκληση του νόμου και της τάξης αμφισβητεί δικαιώματα και ελευθερίες.
Σταχυολογώ λόγω του χρόνου τρία συγκεκριμένα άρθρα, όπως το άρθρο 86 που μας βρίσκει σύμφωνους. Εδώ οι συναινέσεις και οι συνθέσεις δεν είναι κατ’ ανάγκη με το πρόσημο. Είναι ο κοινός συνταγματικός παρονομαστής που λέει «φως παντού, στα πάντα, για τους πάντες». Είναι όρος επιβίωσης της πολιτικής και του δημοκρατικού τόξου, για να μην βιώσουμε άλλες καταστάσεις. Είναι η κατάργηση του άρθρου 86, του περίφημου νόμου «περί ευθύνης Υπουργών», που κατέληξε να είναι το άρθρο περί μη ευθύνης Υπουργών, κάτι, κύριε Κατρούγκαλε, που τότε, το 2001, ως δημοσιογράφος το είχα καταγράψει στην εκπομπή μου, όταν κάποιοι συνάδελφοί σας όπως ο κ. Σταθόπουλος έλεγε «το πολυδαίδαλον της προβλέψεως του 86 θα λειτουργήσει ουσιαστικά στην αναποτελεσματική λειτουργία του, για να τιμωρηθούν οι πολιτικοί που έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι, για να ξεχωρίσουν απ’ αυτούς που από οποιαδήποτε παράταξη φεύγουν από την πολιτική με εντιμότητα και καθαρότητα».
Άρθρο 56 παράγραφος 5: Ο Βουλευτής δεν είναι επάγγελμα, γι’ αυτό και βάζουμε ως όριο θητειών τις τρεις θητείες -κάποιοι θα έλεγαν δύο- και για να εξασφαλίσουμε το οξυγόνο της δημοκρατίας, που είναι η συνεχής ανανέωση του Σώματος που βουλεύεται για τα κοινά, και για να μην καταστεί τελικά ο Βουλευτής ένα επάγγελμα, το οποίο θα κοιτά να συντηρεί και να αναπαράγει τη θέση του στο πολιτικό σύστημα και επομένως να είναι ευεπίφορο σε συναλλαγές και ευεπίφορο σε συνεννοήσεις που είναι αντίθετες στον αξιακό του κώδικα.
Άρθρο 24, η κλιματική αλλαγή, η διαχείριση του νερού, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, γιατί δεν είμαστε περίκλειστο κράτος. Ανήκουμε σε μια Ευρώπη και σ’ έναν κόσμο που αυτήν τη στιγμή κωδικοποιεί το θέμα, το πρόβλημα, το ζήτημα επιβίωσης του πλανήτη σε σχέση με την κλιματική αλλαγή. Τώρα πραγματικά ξεσηκώνονται κυρίως οι νέοι. Η νέα γενιά στο Βέλγιο, στην Ολλανδία κάνει διαδηλώσεις και διαμαρτύρεται γιατί καταλαβαίνει ότι όταν έχουμε μείον πενήντα βαθμούς στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και συν πενήντα βαθμούς στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, τότε κάτι κακό συμβαίνει, κάτι κακό προμηνύεται για το κοινό μας σπίτι που είναι ο πλανήτης μας.
Θα μου επιτρέψετε, κύριε Πρόεδρε, να τοποθετηθώ για κάτι άλλο, γιατί αυτή η άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα των Ελλήνων του εξωτερικού, δεν εκπροσωπείται στην Αίθουσα. Εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε το χαμένο νήμα, το νήμα του 2001, της Αναθεώρησης του Συντάγματος που προέβλεψε με το 51.4, αλλά μετά από δεκαπέντε χρόνια το 51.4 και η διευκόλυνση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων που βρίσκονται εκτός της επικράτειας δεν έγινε πράξη. Ο εκτελεστικός νομοθέτης γύρισε την πλάτη του σ’ αυτό που είχε προβλέψει ο συνταγματικός νομοθέτης, καλή ώρα όπως είμαστε εμείς. Προβλέπουμε όχι μόνο την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος και το εκλέγειν, αλλά και το εκλέγεσθαι με το 54.4, γιατί καταλαβαίνουμε όλοι ότι θα ήταν πραγματικά αλυσιτελές το να ψηφίζει ο ομογενής από το Σικάγο, τη Μελβούρνη, τη Φρανκφούρτη, το Ροστόφ, αλλά να επιλέγει Βουλευτές από πού; Από τη Θεσσαλονίκη, τα Χανιά, το Ηράκλειο και την Κέρκυρα, για να εκπροσωπήσουν τι; Και πόσο ξέρουν αυτοί οι Βουλευτές τα προβλήματά του, την καθημερινότητα του Έλληνα απόδημου; Γι’ αυτό εις όλον το δικαίωμα το δημοκρατικό του Έλληνα απόδημου να εκπροσωπηθεί και του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, μαζί με το άρθρο 108 για την επανασύσταση και επαναλειτουργία του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού.
Καταθέτω στα Πρακτικά την πρότασή μου για την επαναλειτουργία του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού που είχαν την καλοσύνη εξήντα τρεις συνάδελφοί μου να συνυπογράψουν την αναθεώρηση του άρθρου 108 παράγραφος 2, τεχνικού αλλά ταυτόχρονα ουσιαστικού τύπου, έτσι ώστε να δράσει ο εκτελεστικός νομοθέτης ο μετά τις εκλογές. Είναι οι εξήντα τρεις υπογραφές των συναδέλφων που ουσιαστικά κατέγραψαν την ανησυχία και την έγνοια μας για τον απόδημο ελληνισμό, ώστε μέχρι να βρούμε τρόπο να συνεννοηθούμε για να μαζευτούν οι διακόσιες ψήφοι που απαιτεί ο υπάρχων συνταγματικός νομοθέτης του ισχύοντος Συντάγματος, του 51.4, τουλάχιστον να επανασυγκροτήσουμε το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού ή να το πούμε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, γιατί το συγκεκριμένο ΣΑΕ είναι έμφορτο από καταγγελίες για σπατάλες, προβλήματα και ζητήματα και ενδεχομένως ο εκτελεστικός νομοθέτης να θέλει να το πει κάπως διαφορετικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κλείνω με αυτό, αν μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε, το μοντέλο της ιταλικής διασποράς με τη συγκρότηση περιφέρειας εξωτερικού με δικαίωμα λόγου και προσδιορισμένο σε συγκεκριμένα θέματα λελογισμένο δικαίωμα ψήφου, αυτών των τεσσάρων, πέντε, έξι Βουλευτών, ένας από κάθε ήπειρο, θα είναι πολύ σημαντικό, γιατί υπάρχει και ο προβληματισμός από συμπολίτες μας που λένε ότι δεν μπορούν να αποφασίζουν για εμάς που ζούμε στη χώρα κάποιοι που δεν βιώνουν, ούτε τον προϋπολογισμό, ούτε την υγεία μας, ούτε την παιδεία μας, λελογισμένο όπως γίνεται και σε άλλες χώρες.
Κοντολογίς, συνελόντι ειπείν, η ελληνική Διασπορά επιθυμεί διακαώς να ακούγεται η φωνή της αυθεντικά στο εθνικό Κοινοβούλιο. Δεν επιθυμεί να εμπλέκεται στις τρέχουσες διακομματικές αντιπαραθέσεις. Η Διασπορά, στον βαθμό που την γνώρισα και ως δημοσιογράφος και ως πολιτικός αυτά τα τέσσερα χρόνια που είχα την τιμή να είμαι Πρόεδρος στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή του Ελληνισμού της Διασποράς, επιθυμεί να συμμετάσχει σε έναν συναγωνισμό προσφοράς στην πατρίδα, δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σε έναν ανταγωνισμό φθοράς, βλαπτικό τόσο για την ομογένεια όσο και για την πατρίδα, που όλοι αγαπάμε.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
